Rozdział 13

     Kim był Spencer? Wydawało mi się, że wiem. Tyle lat mieszkaliśmy w tym samym domu, chodziliśmy do tej samej szkoły, mieliśmy wspólnych znajomych... Miałam go za przyjaciela, powiernika wszystkich sekretów! Byliśmy takim nierozłącznym rodzeństwem. On - ten popularny, ja - jego siostra. I każdemu ten układ odpowiadał. Był moim bratem, nawet wtedy, gdy rodzice wyrzucili mnie z domu. Pobiegł za mną i zapewniał, że gdy tylko będzie miał taką okazję, pojedzie po mnie gdziekolwiek bym nie była i pomoże. Jak widać - pomogłam sobie sama.

     I teraz gdy idziemy obok siebie w milczeniu, a jedynym odgłosem naszego istnienia jest tupot butów  i ciszy skrzyp kółek wózka, wiem, że nie pojmuje jeszcze tej sytuacji. Że wciąż wspomina karetkę, która zabrała naszą mamę i karcący wzrok ojca, który wsiadł do samochodu i pognał za nią. Widzę, że albo nie chce, albo nie może niczego powiedzieć. Wpatruje się jedynie w czubki swoich butów i od czasu do czasu kopnie jakiś zabłąkany na chodniku kamyk. Co ty tu jeszcze robisz, Spenc? - spytałam podśmiewając się pod nosem. Nie odpowiedział. Bo nie wiedział. - Jesteś już dawno pełnoletni, masz pracę... Możesz uciec stąd w świat i zostawić rodzinkę, ale ty zostałeś. - zatrzymał się. Stanął po prostu, jak wryty na środku chodnika. Stanęłam i ja. Patrzyłam na niego, on na mnie i nawet nie wiem kiedy, padliśmy sobie w ramiona. Wróciło nierozłączne rodzeństwo! Strzeż się Lovestoft... Przepraszam, Cam. - szepnął mi w ramię, gdy przyciskałam się z całej siły do jego piersi.

     Dotarliśmy do wybrzeża. Tutaj kończył się nasz spacer. Spojrzałam jeszcze raz na Spencer'a. Wyglądał, jak mały chłopczyk. Gęste, czarne sprężynki na głowie, okrągła buzia, sweter w paski. I pomyśleć, że on ma dwadzieścia jeden lat... Przyjdziesz? Bez ciebie będą tam całkiem sama. - przytaknął. Przyjdę tam PO ciebie. - zapewnił, po czym ruszyliśmy w stronę dworca.

     Nim się spostrzegłam stałam już w Londynie i wolnym krokiem przemierzałam dworzec. Nigdy nie pomyślałabym, że spotka mnie tam taka niespodzianka! Pomyślałem, że... - westchnął, a ja się uśmiechnęłam. - Że może... - i znów bezradnie wypuścił z ust powietrze. Po prostu chodźmy. - rzuciłam rozbawiona i poszliśmy. Ludzie nas mijali, nie zwracali na nas uwagi. Może to i dobrze? Kto domyśliłby się, że wkrótce mamy stanąć na ślubnym kobiercu i stać się małżeństwem skoro ja szłam zamyślona pchając wózek, a on schował ręce do kieszeni i jedynie dotrzymywał mi kroku? Na naszej drodze pojawił się most kolejowy. Wprawdzie mogli nim chodzić ludzie, ale ja jeszcze nigdy nie przekraczałam nim Tamizy. Zayn jednak uparcie ciągnął w jego stronę. Podążyłam za nim. Na barierkach mostu zawieszonych zostało tysiące kłódek i kłódeczek. Wiesz, dlaczego ludzie je tutaj zostawiają? - spytał przystając przy lewej barierce. Zostawiając w raz z nimi swoje problemy. - odparłam podchodząc do niego. Ta jest moja. - wskazał na zieloną zawieszkę. Chwyciłam ją do ręki, aby odczytać napis. Cammile Blackburn... Rozejrzałam się dookoła, puściłam kłódkę i rzucając krótkie: Dziękuję bardzo. - popchnęłam wózek przed siebie, chcąc czym prędzej uciec z tego przeklętego mostu, od tego przeklętego człowieka.

***

Nie wiem, czy:

- Robicie sobie ze mnie żarty i głosujecie podwójnie,

- Chcecie zrobić mi przyjemność i głosujecie podwójnie,

- Głosujecie podwójcie przez przypadek,

- Blogger płata mi figle,

- Tak po prostu klikacie, gdy wchodzicie,

- Głosujecie szczerze.

Nie wiem, jak to jest, ale tak w głębi serca liczę na ostatnią opcję. Jejku, dziękuję Wam za głosy, za czytanie tych nudnych rozdziałów, komentowanie... Na prawdę jesteście najwspanialszymi ogóreczkami na świece! I chociaż czasami marudzę, jestem niemiła, spóźniam się z rozdziałem to wy wciąż jesteście! I za to macie ode mnie wielkiego buziaka i bardzo, bardzo mocnego przytulasa! Chyba się popłaczę ze szczęścia, że was mam? Co się ze mną dzieje? Staczam się na dno...

Ps. Tak od czapy: Mam asfalt przed domem! Hura! Podobno ludzie czekali na niego dwadzieścia pięć lat! Chyba zacznę jeździć na rolkach :P

Herbata owocowa dla każdego!